Evaringen | Bitless And More

[singlepic id=128 w=200 h=300 float=]

Wat hebben wij een prachtig spiritueel paardenweekend gehad met en groep hele bijzondere vrouwen. Prachtige thema’s die voorbij kwamen waar velen ervan mij raakten. Letterlijk en figuurlijk voel ik me veel lichter na dit weekend. Hoe paarden je kunnen raken toont deze mooie foto… Is ’t Nikey? :-) Dank mooie vrouwen en dank bijzondere paarden!

[singlepic id=39 w=200 h=300 float=]

Fleur,
Zitten op Fleur. De handen rustig steunend op haar schoft. Geen bit en geen zadel.
Gewoon vertrouwen op Fleur. Een soort oerbasisvertrouwen keerde terug.
Waar het vertrouwen in het verleden ooit was weggeslagen, hervond ik het op de rug van Fleur.
Een ontdekking die ik, Susanna, niet snel zal vergeten en diepe indruk op mij heeft gemaakt.
Nadja weet op bijzondere wijze een gastvrije sfeer te creëren in een prachtige omgeving met trotse paarden.[
Heel onbevangen reden we op 4 oktober 2009 naar Eeserveen. Stil en met een gevoel van rust reden we ’s middags weer naar huis.
We hadden een indruk gekregen van onszelf door de paarden, maar ook een nieuw beeld van elkaar.
Verrassend en zeker ook goed voor onze relatie!
Nadja, heel erg bedankt voor deze dag, jouw persoon, de paarden en dat je dat met onsen de anderen wilde delenLieve groet,Siepko & Susanna Graver

HET PAARD ALS HEELMEESTER – VERSLAG VAN EEN NADASDAG 10 juni 2012

Een prachtig zonnige dag in Drenthe. Met blote voeten loop ik het terrein van de Uelenspiegel te Uffelte op. Ik kom voor de Nadasdag, georganiseerd door Astrid Leferink en Nadja de Vlaeminck. Als ik het heel bondig mag samenvatten: familieopstellingen met paarden. Interessant en geheel nieuw voor mij. Ook die familieopstellingen. Veel goeds over gehoord maar nog niet aan de lijve ondervonden. Mijn ervaringen met paarden beperkt zich tot een futloze pony in Slagharen toen ik daar met een schoolreisje één weinig inspirerend ritje mocht maken en een paar jaar geleden een proefles paardrijden omdat een vriendin van mij haar angst ervoor wilde overwinnen. Maar voor mij hebben dieren ziel en bewustzijn dus ik verwacht een bijzondere belevenis mee te maken. Voor de rest sta ik gewoon open voor wat er komen gaat. Ik heb volmondig ja gezegd tegen deze ervaring en hier ben ik dan. Het terrein zelf is al inspirerend. Veel mooie bomen en doorkijkjes, een fijne energie en een bruisende activiteit. Bijna loop ik in het centrale gebouw een cirkel van dansende mensen binnen, maar dat was niet waar ik (dit keer) voor gekomen ben. Onze dag was buiten op de wei. Daar staan de vier paarden van Nadja waarvan enkele een hoofdrol in ons verhaal gaan spelen. Hun namen zijn Gitane, Morgana, Naiky en Kendra. Na een warme begroeting met degenen die deze dag geven en de deelnemers gingen wij op een veld in een cirkel zitten. De dag zou beginnen met een kennismakingsronde en een afstemming, meditatie op Epona, de Keltische paardengodin. Gitane, het paard dat mee gaat doen wordt binnen dit gedeelte van de wei gebracht en laat meteen merken dat zij mij gezien heeft want ik voel opeens haar gezicht naast de mijne. Dan loopt zij langs mij verder. Ik kan haar energie en aanwezigheid duidelijk voelen. Na de meditatie helpt Astrid ons vakkundig om een goede vraag te formuleren waarmee wij aan de slag willen. Ik krijg geen duidelijke vraag maar geef aan open te staan voor wat het mij gaat brengen. Ach ja, als je zoiets zegt dan krijg je meestal een mooie verrassing op je schoot geworpen. Halverwege het rondje waar iedereen zijn of haar vraag helder krijgt staat het paard weer naast mij en duwt haar hoofd tegen de mijne. Er is een duidelijk contact en ik voel de aanwezigheid van het paard diep in mij. Het is een echte communicatie die op gang komt. Nou ja, het is vooral het paard dat ‘the talking’ doet. Gelukkig is Nadja er om de lichaamstaal en gedragingen van Gitane te vertalen naar voor mij begrijpelijke boodschappen. Hoe langer Gitane bij mij staat, en zij is echt van plan mij iets duidelijk te maken, hoe sterker ik haar energie voel en ook haar ziel of haar bewustzijn. Op een gegeven moment ben ik omgeven door haar energie. Nadja geeft aan dat ik een healing van haar krijg en tegen wie dat een beetje raar vindt klinken kan ik twee dingen zeggen. Ik weet wanneer ik een healing krijg en dit is er één! En het wordt echt op gang gebracht door de energie die van het paard afkomt. Of misschien via het paard naar mij stroomt, daar wil ik van af zijn. Het voelt heel bijzonder en liefdevol. Nadja geeft aan dat Gitane met mij een hartsverbinding heeft gemaakt en ook een dergelijk gevoel herken ik als het mij overkomt en dat is inderdaad wat ik nu ervaar. Gitane staat soms stil, duwt zachtjes haar hoofd tegen mij aan, dan weer wat harder. Duwt tegen mijn knieën. Er gebeurt van alles met mij. Nadja vertaalt bepaalde bewegingen van het paard dat soms ook even briest als bevestiging. Uiteindelijk komen wij er op die manier er achter dat er nog een stuk boosheid in mij zit en of ik daar aan wil werken met een familieopstelling. Daar zeg ik ook ja tegen. Ook tijdens de familieopstelling doet Gitane weer actief mee. Soms staat ze heel dicht bij mij, soms bij een ander. Er gebeurd van alles bij iedereen en de opstelling leidt tot veel inzichten waardoor ik uiteindelijk letterlijk en figuurlijk mijn boosheid kan omarmen. Alles voelt als een zegening en ik voel een grote dankbaarheid voor Gitane, Nadja, Astrid en de deelnemers die ook actief betrokken zijn. Pas als wij een opstelling doen voor een andere deelnemer, en ik meer de tijd hebt om dingen buiten mij te observeren merk ik hoe wonderlijk het is om er een paard bij te hebben. Bij een familieopstelling waarbij het gezin allemaal ver uit elkaar staat, duwt zij twee mensen dichter bij elkaar. Ze duwt haar snoet tegen je voeten als je even moet aarden. Ze spant bepaalde spieren aan of ontspant ze juist. Nadja weet nauwgezet de bewegingen en gedragingen van haar paard te interpreteren. Je merkt dat mensen geraakt worden. Het is mooi te zien hoe Gitane en Nadja elkaar aanvullen. Hoe elke beweging van het paard een betekenis blijkt te hebben en dat zo een prachtig beest dus niet alleen onze energie feilloos aanvoelt maar dit ook meteen naar je terugkoppelt. Ja, dat zijn dan weer menselijke begrippen, maar het is echt een wonder te noemen. Mensen kunnen zelf elkaar heel goed helpen door bijvoorbeeld een familieopstelling te doen, maar dan loop je toch onherroepelijk het gevaar dat je loopt te zoeken naar betekenissen, of dat je bepaalde dingen in een hokje probeert te plaatsen. Niet erg want menselijk en je komt meestal ook wel waar je wezen moet, maar gelukkig heeft een paard daar geen last van. Die prikt overal doorheen en komt meteen tot de bodem. Het paard is al daar waar je wezen moet. Geen bullshit maar horseshit, zou ik later als grap zeggen. Maar het is echt heel wonderlijk en bijzonder. Ik heb altijd geloofd dat elk levend wezen bezield is (in feite is elk voorwerp ook bezield, maar daar gaat het nu niet om) en dat vaak ook als zodanig ervaren. Maar nog nooit heb ik zo een diep contact mogen voelen met een dier. Bezield? Bewustzijn! Gitane, zo hoor ik later, is gered van het slachthuis. Dat is tekenend voor hoe wij vaak met dieren omgaan. We hebben plezier van ze maar als ze ons dat niet meer kunnen geven doen wij ze van de hand en laten wij ze zonder pardon de nek omdraaien. Maar zou je dat nog kunnen als je wist wat een bewustzijn zo een dier heeft en wat het ons kan geven. Het wordt wellicht tijd dat wij mensen, met z’n allen wat meer bewustzijn op dit gebied krijgen. Gitane en de andere paarden van Nadja hebben mij een wonderbaarlijk geschenk gegeven. Inzicht, healing, liefde, wijsheid. Hoeveel mensen kunnen zeggen dat zij dit aan een ander mens schenken? Wat ik deze middag heb mogen ervaren was het wonder van een ontmoeting met een hele wijze en krachtige ziel die in het lichaam van een paard woonde. Het paard als heelmeester. Het is niet meer dan logisch dat Gitane, het paard, de hoofdrol in dit verhaal speelt want dat komt haar toe, maar mijn dank en waardering is er natuurlijk ook voor Astrid en Nadja. Astrid die met veel liefde, wijsheid en aandacht ons vanuit onszelf verbinding laat maken met een diepere laag van ons gevoel, zodat wij duidelijk krijgen waaraan wij willen werken. Nadja die haar paarden feilloos aanvoelt en even liefdevol en wijs de tekenen vertaalt en heling brengt. Als je iets bijzonders wil ervaren, tegelijk serieus aan jezelf wil werken en open kunt staan voor de magie van onze wereld waarin wij omringd zijn door allerlei prachtige vormen van bewustzijn en liefdevolle wezens dan nodig ik je van harte uit om dit ook eens te ervaren. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je er geen spijt van zult krijgen. Je zult als een rijker mens er vandaan komen. En je zult nooit meer met dezelfde ogen naar een paard kunnen kijken.

Hoi Nadja,

Mijn ervaringen met de paarden een paar weken geleden.
In de wei aangekomen deden we eerst een aardingsoefening en al vrij snel kwamen de twee Haflingers erbij.
Een ging achter mij staan (steun) en later rechts van mij. De andere Haflinger ging tussen mij en Nadja staan,
duwde haar een beetje bij mij vandaan, wat ze interpreteerde als dat ik even op mezelf kon zijn om te voelen.
Hierdoor kon ik inderdaad beter voelen wat binnen in mij speelde. Ik voelde een nerveuze spanning, een neiging om te lachen,
maar daaronder voelde ik tranen. Najky bleef rechts van me staan alsof zij wilde zeggen: “voel maar, ik heb geduld.”
Het lukte me niet om dieper in dit gevoel te duiken (misschien voelde ik me nog niet veilig genoeg, we waren net 10 minuten bezig) en de beide paarden liepen weg. Toen vroeg Nadja mij een paard uit te kiezen om mee in de ring te gaan, door het paard uit te nodigen en te vragen het halster om te mogen doen. Beide Haflingers stonden bij elkaar, maar ik kon ze niet meer uit elkaar halen. Beide stonden voor mij voor: veiligheid, steun, je hoeft het niet zo moeilijk te maken, je hoeft jezelf niet zo te forceren. Ik koos de voorste. Ik kon naar haar toe lopen, maar als ik met het halster kwam, wendde ze haar hoofd af. Ondertussen kwam de andere Haflinger (Najky) naar me toe en bood haar neus aan en zij accepteerde het halster. Alsof ze wilde zeggen: “Hee, ik was dat die naast je stond.” Toen herkende ik haar aan een takje dat in haar manen hing.

De vraag waarmee ik was gekomen had te maken met in mijn kracht staan. In de ring deden we een oefening waarbij ik in het midden stond en haar rondjes liet stappen, draven, weer stoppen en omdraaien. Dat lukte niet zo goed, want zij liep steeds mijn richting uit en keek naar me wat door Nadja vertaald werd als (als ik het me goed herinner): “Hee, maar je zend uit dat je veel liever in mijn nabijheid bent, waarom doen we dat niet?” Ik was me hier niet bewust van, maar achteraf denk ik dat het klopt. Niettemin gingen we door met de oefening.

Eigenlijk hou ik er in het echte leven helemaal niet van om een ander iets te laten doen, wat de ander niet wil of een ander pijn te doen. En dit was een situatie die dat mooi aangaf. Liever zeg ik dan, nou dan doen we toch wat jij wil, dan is er tenminste harmonie en vrede. Maar het ging er in de oefening juist om dat ik leiderschap toonde. Pas na een tijdje ontstond bij mij een irritatie, boosheid; het gevoel: “Jij gaat lopen, draven, desnoods loop ik door je heen of raak ik met het touw tegen je been en doet dat pijn, maar ik wil dat je loopt!” Toen lukte het.

Ik denk dat ik net als paarden er niet zo van hou om leiding te moeten nemen in een situatie. Maar deze ochtend heeft me wel doen inzien dat ik de kracht om leiding te nemen wel in me heb en in kan zetten wanneer het nodig is. Het was goed om weer eens te ervaren dat het niet erg is om een beetje boos te worden, dat dat niet wil zeggen dat de harmonie blijvend verstoord is. Deze ervaring stond ook symbool voor dat ik mag gaan staan voor mijn waarheid, mijn ruimte in mag nemen en deze mag beschermen.

Ik vind het fascinerend hoe paarden kunnen zien wat wij nog niet zien. En Nadja kan de signalen die de paarden laten zien goed vertalen. Erg boeiend!!

Hoi,
Ik wil je als eerste bedanken voor het prachtige weekend dat we mochten beleven met de paarden.
Voor mijn partner was het de eerste keer dat hij zo dicht bij paarden kwam
en hij kan er niet over zwijgen…
Hij heeft een stuk van zichzelf herkend en opnieuw kunnen voelen via deze techniek.
Hij wil in de toekomst nu ook iets met paarden gaan doen.
Ik ben daar heel blij om, want paarden zijn voor mij niet onbekend en betekenen veel.
Sinds mijn 8ste zit ik in de paardenwereld, maar zo’n ervaring als in dit weekend heb ik nog nooit meegemaakt.
Het is een echte bewustwording voor mezelf met deze edele dieren.
Door dit weekend ben ik op veel hoger bewustzijnsniveau met hen in contact gekomen, waardoor voor mij nieuwe poorten zijn open gegaan.
Met jouw hulp, die van Gaudia en de paarden ben ik vooral gaan voelen hoe ik in het dagelijkse leven telkens mensen over mijn grenzen laat gaan.Daarnaast heb ik in mijn jeugd zoveel gedragen, dat ik mijn grenzen niet meer voelde.
Hierdoor heb ik een spierziekte (CVS) gekregen. Toch voelt het of de paarden daar een oplossing voor gevonden hebben, welke ik nu kan gaan toepassen.
Ik voel in ieder geval meer kracht en een enorme dankbaarheid.
Vandaag heb ik mezelf echt verbaasd.
Op het werk laat ik dus dikwijls over mij heenlopen en raar maar waar,
het lukte om de mensen op een positieve manier terug op hun plaats te zetten.
Dit weekend is een echte aanrader voor groot en klein,
want Gauthier (mijn zoon) heeft ook enorm genoten
en vroeg wanneer we nog eens zo’n weekend zullen doen.
Dus van zodra je nieuwe data hebt, laat het ons weten.
Ik wil in de toekomst enkel op deze manier omgaan met paarden en wie weet,
misschien wordt het nog mijn job :-)Hartelijk dank aan jou en Gaudia.

[singlepic id=40 w=300 h=200 float=]

Lieve Nadja,

Ik wil je langs deze weg alsnog van harte danken voor alles wat je voor mij hebt gedaan om het contact tussen mij en paarden op te bouwen. Voor jou was het waarschijnlijk zo gedaan, maar door je persoonlijke benadering heb je mij letterlijk binnen vijf minuten van mijn “paardenangst” afgeholpen, hetgeen mij nu zéér veel voldoening geeft. Ik kan frank en vrij met “mijn partner” door de ring wandelen, een ochtendknuffel is een standaard ritueel geworden en de liefde die ik ervaar van de paarden is niet in geld uit te drukken. Door mij simpelweg wat tips te verschaffen, kan ik gelukkig nog járen genieten van deze prachtige schepsels. Ik hoop je gauw weer te treffen en tot dan: Heel veel succes en plezier met Uw werk/hobby. Groeten, Remmert

Wat een spannende ervaring! Wij waren speciaal uit België gekomen om jouw training te volgen.
Het coachingsproces, mij bewust worden van positieve eigenschappen, waardoor ik nu (een paar weken later) merk hoeveel dat toegevoegd heeft aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Kleine eye-openers waarmee ik nu grote stappen kan zetten binnen mijn bedrijf. Hoe ik over paarden dacht, is na vandaag helemaal veranderd. Je kunt veel meer met deze geweldige dieren doen dan paardrijden… Af en toe kan ik nog steeds niet geloven waartoe deze dieren in staat zijn. Een aanrader voor iedereen!!!

Drenthe.

Natural Horsemanship: eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord, ondanks het feit dat ik vroeger een echt ‘paardenmeisje’ was. Maar het woord ‘natural’ sprak mij direct aan en ook bitless rijden maakte mij nieuwsgierig. Want al als klein meisje vroeg ik altijd aan mijn vader of dat stuk metaal in de zachte mond van een paard niet ontzettend pijnlijk was. Mijn vader zei van niet en ondanks het feit dat je als kind de neiging hebt je ouders te geloven, liet ik toch de teugels vieren en trok er zo min mogelijk aan, ik kon het me namelijk niet voorstellen.

Nadja’s benadering en berijden van paarden heeft mij geraakt. Het is zo anders dan in een ‘gewone’ manege. Zij leert ons de paarden ‘uit te nodigen’ als we het weiland in lopen. Niet met een touw naar het paard toe, het plompverloren om de nek gooien en meetrekken, maar contact met ze maken, zacht aanraken en met de open hand een uitnodigend gebaar maken. Alles overlaten aan de vrije keuze. Geen ‘martelwerktuigen’ zoals sporen, zweep of bit, maar op basis van vertrouwen, respect en samenwerking. Leiderschap, terwijl niemand de baas is.

Na een korte en duidelijk uitleg van Nadja gaan we aan de slag: het weiland in een paard uitzoeken om die dag mee samen te werken. Alhoewel ik van te voren op de website de paarden al een beetje had ‘besnuffeld’ en me had voorgenomen een rustige en zachtaardige Fjord te kiezen, kwam ik daar niet mee weg. Voordat ze het hek open deed waren Nadja’s woorden: ‘Het paard kiest jou wel uit.’ En ja hoor, onderweg naar de Fjord die ik ‘gepland’ had, werd mijn aandacht getrokken door het kleinste paardje dat er rond liep, een zwarte Shetlander, niet groter dan een forse hond. Hij stapte kordaat op mij af, besnuffelde mijn jas en hand en bleef bij me staan. Ik was ‘verkocht’, het leek zo’n schatje… En geef ook eerlijk toe dat het me wel makkelijk leek, zo’n ‘kleintje’. Niets was minder waar bleek later.

Het was de bedoeling om in de ring via niets meer dan je lichaamstaal aan het paard duidelijk te maken wat je samen met hem wilde doen. Nadja had het voorgedaan en het leek een makkie; bij elke kleine beweging van haar ging het paard lopen, draven, keren en achteruit lopen en zonder het af te dwingen liep het in alle vrijheid achter haar aan.

Toen het mijn beurt was begon het gedonder al gelijk zodra het hek van de ring gesloten was: de kleine dondersteen had zo zijn eigen plannen en wist de show al snel te stelen. Na de broodnodige aanwijzingen en coaching van Nadja kreeg ik het toch voor elkaar dat we aan het ‘samenwerken’ waren, of met andere woorden: ik stond in het midden van de ring en het kleine meneertje liep netjes rondjes. Het was hard werken en mijn kleine grote vriend heeft me veel inzichten gegeven over mijzelf. Te vaak was ik niet duidelijk in mijn beweging of de positie die ik innam in de samenwerking, ik liet teveel aan hem over of hield teveel rekening met zijn keuze en dat zorgt dus voor onduidelijkheid.

Geloof me, in al zijn oprechtheid heeft hij het me in ieder geval zeer duidelijk gemaakt, daar in de modder.

Het heeft me ontroerd, de samenwerking met mijn nieuwe vriend en hij heeft voor altijd een plekje in mijn hart. Niet alleen door zijn koddige verschijning, lieve kleine hoefjes en de brutale, twinkelende oogjes, maar vooral door zijn authenticiteit, grootse karakter en persoonlijkheid. Dat hij mij uiteindelijk vertrouwde en respecteerde en uit eigen vrije wil die dag bij mij wilde zijn, net als ik bij hem.

Liesbeth van Kempen

Mijn eerste kennismaking met Natural Horsemanship was toen ik Nadja aan het werk zag met een paard in de ‘round pen.’ Ik raakte onder de indruk van de manier waarop Nadja het paard, zonder dwang of zweep, aanstuurde. Inmiddels krijg ik zelf les van Nadja en dat is leuk en ook heel leerzaam. Ze heeft me geleerd om te denken vanuit het paard zijn natuurlijk gedrag. Daardoor weet ik nu dat het belangrijk is dat ik mijn grenzen goed aangeef en dat ik weet wat ik wil om een vertrouwensband met het paard te krijgen. Ik heb gemerkt dat paarden heel fijngevoelig afgestemd zijn op mijn houding, mijn gevoel en ook op mijn gedachten. Als ik met een paard werk en ik denk bijvoorbeeld aan iets anders, gaat het paard zich ook anders gedragen. Dit is een goede oefening voor mij want ik ben snel afgeleid.

Geraldien Van Dijk

Hoi Nadja,

Gisteren (24-05-09) heb ik bij jouw de workshop natural horsemanship gevolgd. Ik die al 20 jaar
alleen op de engelse manier heb lerenpaardrijden, wou eens een andere kant zien van het omgaan met deze prachtige dieren. Ik heb je al vaak zien trainen met de bewoners, maar het zelf doen leek mij niet voor mij weg gelegd. Na gisteren is die twijfel voor goed weg. Ik heb de grond oefening gedaan wat heel goed ging, en heb ik bitloos leren mennen. Het was een hele confronterende dag. Ik dacht dat mijn drukke persoon ervoor zou gaan zorgen dat een paard niet op mij zou reageren in de cirkel. Ik heb mij doen verbazen dat Britte precies deed wat ik wou, en dat ik de rust heid zelve was toen ik daar stond. Jij vertelde mij dat ik meer in me had dan ik zelf gedacht had. Ik ben dus wel een leider, maar mijn onzekerheid hield me tegen dat te geloven. Voor mij was deze ervaring, door het gedrag van een paard mezelf te zien, een nieuwe wending in mijn leven. Ik hoop nu te kunnen accepteren wie ik, en meer zelfvertrouwen zou op bouwen na deze geweldige dag. Wat jij me geleerd hebt, en vooral de paarden is voor mij heel belangrijk geweest. Mijn dank hiervoor, natural horemanship, is een echte therapie voor mens door dier.

Met vriendelijke groet,
Petra Koster

Het was een prachtig zonnige dag en we werden (mijn zus en ik) hartelijk ontvangen door Nadja, met koffie en een plak cake. Na een korte uitleg gingen we de wei in om een paard ons uit te laten zoeken. Dat was natuurlijk reuze spannend! Welk paardje of pony zou me uitkiezen om met te willen werken? En het werd Wietse een mooi zwart Fries ruin van 4 jaar! Wow wat een beauty. Als eerste ging in de cirkel staan met Wietse en dat was een bijzondere ervaring. Hoewel ik vroeger bang was geweest voor paarden stond ik er nu rustig bij.Wietse wat onrustig en afgeleid door een ander Friespaard dat door 1 van de andere deelneemster mee was genomen. Het duurde even voordat ik zijn aandacht aan kreeg. Met mijn lichaam moest ik aangeven wat ik van hem wilde. Op de momenten dat dit goed lukte voelde het heerlijk. Ik voelde me 1 met Wietse en het leek net of ik zelf ook in galop ging! Het is heel belangrijk om goed contact te houden en het vergt veel concentratie in het begin.Na een lunchbreak gingen we mennen en dat was echt heel leerzaam. Kleine shetlandpony Knabbel had er niet zoveel zin meer in en de vraag was ook wie ment er wie door de wei heen. Ik was op een gegeven moment behoorlijk mijn leiderschap kwijt over de kleine Knabbel maar, het was ook leerzaam. Met Fleur de Fjord ging het even iets beter het mennen maar, vaak liep ik er achteraan te rennen!! Gelukkig was ik niet de enige die wat moeite had met Knabbel te mennen!! De personen die het na mij probeerden hadden dezelfde problemen als ikEn dat was erg leuk om te zien hoe zij ook door de wei werden geleid door die kleine dondersteen!!! Het was een heerlijk dag met veel mooie en leerzame momenten! Ik had het voor geen goud willen misse,

Hartelijke groet,Virginie

Dag Nadja,

Ik ben vandaag nog aan het nasudderen van de intensieve dag gisteren. Wat gebeurde er veel en wat was het mooi! Alles was precies zoals het moest zijn. De liefdevolle aandacht van jou en Gaudia en natuurlijk het werken met de paarden. Ik werd er zo blij van! Heerlijk om weer te voelen hoe diep deze dieren mij raken. Ik heb er weer even aan mogen proeven en ga zeker onderzoeken hoe ik paarden meer in mijn leven kan krijgen. Een hele lieve groet,
Hetty

Ik ben Rogier ik ben 13 jaar. Ik was vroeger bang voor paarden maar toen ik leerde van Nadja om via de Natural Horsemanship methode met paarden om te gaan ben ik niet meer bang. Ik ben nu bevriend met paarden en vind het heel leuk. Ik heb meer vertrouwen in mezelf en in de paarden gekregen. En door Natural Horsemanship heb ik geleerd dat je paarden niet kunt dwingen maar dat het een samenwerking is. Ook als ik gewoon bij ze zit of lig ..dan weet ik dat ze me begrijpen. Ook als ik heel druk ben in mijn hoofd word ik heel rustig bij ze.